BİR ŞEHİDİN ARDINDAN


Gece yarısında Kandil dağları..,
Hava : Soğukmu soğuk...
Kar diz boyu,,,
Donacak nerdeyse...Uyuşmuş...Tetikteki parmağı...
O bir komando...
O üşüyemez..
O yorulamaz.
O acıkamaz..
O uyuyamaz...
Çünkü:
Ona emanet Vatanın dağları...
Kulağından silinmiyor oğlunun '' aguu '' ları..
Nasılda ''kıkır kıkır'' gülmüştü ona...
Ne kadar da şirindi halları..
FİLİM GİBİ GEÇİYOR GÖZLERİNİN İÇİNDEN SEVİMLİ POZLARI..
Evde olsam... Oğlumu bir daha görebilseydim hani...
Sonra
oğlunu özlemek bir suçmuş gibi... Utanıp sıkılıyor...
ÖNCE VATAN...Diye gem vuruyor düşüncesine...
Hava soğuk...
Kar diz boyu...
Eller tüfekte...
Tam beş kişiler nöbette...
Gece karanlık...
Gece sessiz...
Gece ,FELAKETLERE GEBE...
Bir silah sesi...
Bir kurşun vızıldıyor aniden...
Yırtıyor karanlığı..
Vay kalleş kurşun vaaay...
Soyun tükene...
Nasıl da saplandın yiğidimin yüreğine...
Nasıl kıydın civanıma ?...
Lanetler olsun...
Seni yolayan ellere....
Elleri kasılıyor aniden...
Uyarmak için arkadaşlarını...
Tetiğe basıyor son kere..
Alarm diyor sanki...
Silahının tarakası...
Uyuyan askerlere...
Dibinden kesilmiş bir çam gibi...
Düşüyor karların üstüne cansız bedeni...
Kapatamamış... Açık kalmış gözleri...
Göz bebeklerinde donmuş..
Oğlunun resimleri...
Karın üstüne fırlayıp donmuş...
SON NEFESİNDEKİ ŞU SÖZLERİ:
VATAN SAĞOLSUN...
YONTUCU